Muzikale journalist Sander Donkers speelt in Solomet3: ‘Het fijne aan kleinere zalen is de directere connectie met het publiek’

AMSTERDAM/ROOSENDAAL - Solo, met zijn drieën. Vera van der Poel, David Middelhoff en Sander Donkers trekken op gepaste tijden samen door het land. Twee singer-songwriters, plus een extra elektrische gitaar van de verteller. ,,Mijn verhalen maken het meer een voorstelling dan alleen een concert.”

Het programma ontstond organisch. Vera van der Poel (Beeswamp, Divera) en David Middelhoff (Acda & De Munnik, Claudia de Breij) staken als eersten de koppen bij elkaar. Donkers: „Naast grotere producties hebben zij kleinere soloprojecten. David en ik kennen elkaar uit de jaren negentig. We speelden samen in Herman en Ik. Die band organiseert elk jaar twee ‘heroprichtingsdiners’. Heel gezellig, maar tot een podiumreünie komt het nooit.”

Sander Donkers (58) is bekender als journalist dan als muzikant. Hij won de Popmedia Prijs in 2010, de Jip Golsteijn Journalistiekprijs in 2012, maar als gitarist won hij in 1988 ook al de Grote Prijs van Nederland met One Track Charlie.

Muziek en verhalen
„Ik speel nog altijd graag gitaar. Mijn elektrische gitaar voegt een extra spectrum toe aan het akoestische spel in de Engelstalige songs van Vera en de Nederlandstalige nummers van David. We houden alle drie van teksten. Ik waardeer hun muziek, zij mijn verhalen. We vullen elkaar aan.”

Solomet3 bevat geen liedjes van Donkers. ,,Mijn songs zijn op één hand te tellen. Ik had wel ideeën, maar kreeg ze nooit af. Ik selecteerde wel teksten voor de voorstelling. Losjes. Gebaseerd op het repertoire. Associatief bij elkaar gezocht, plus twee langere verhalen, bedoeld om te lachen.”

„Bij Consolation Song van Vera lees ik vier verhaaltjes over verdriet en troost. In De Gezusters Karamazov van Drs. P, door David voorzien van dramatische akkoorden, draait het om dames op leeftijd, ruziënd over de garderobe, uitmondend in een vergiftiging. Daarbij passen prima stukjes uit mijn verhalenreeks over oudtante Jo.”

Tante Jo
Nederland leerde Tante Jo kennen via zijn column van 150 woorden op de voorpagina van de Volkskrant, die hij drie keer per week schrijft. ,,Zonder corona was ik nooit op het idee gekomen om over haar te schrijven. Iedereen begon plots aan een grote schoonmaak. Het was angst wegschrobben. Zo ontstond het volgen van mijn oudtante.”

Het werd een liefdevol, geestig portret van een vrouwenleven uit de vorige eeuw. Sander houdt het in zijn columns vaak alledaags en dicht bij huis. Hij bezit een gouden pen en dito voelsprieten. ,,Het is mijmeren. Langzamerhand werd het werk. I pay my dues. Ik loop veel over straat. Zonder oortjes. Géén muziek. Het is verbazingwekkend wat je daar ziet en hoort.”

„Ik denk op papier. Ik ben me bewust van de plek waar mijn woorden staan: onderaan een pagina waar daarboven, in grote letters, iets ellendigs wordt aangekondigd. Ik loop niet weg voor slecht nieuws of een beetje boos worden op zijn tijd. Maar meestal lees je mij erin terug. Zo ga ik door het leven. Het enige nadeel is dat dat leven zich bijna uitsluitend in Amsterdam afspeelt, terwijl het een landelijke krant is. In die zin was ik jaloers op Martin Bril. Die stapte in zijn auto om naar bijvoorbeeld Uden te rijden. Ik heb géén auto en prefereer het OV.”

Wandelen
Terwijl ik Sander bel, wandelt hij weer eens door zijn stad. „Ik ga even op een bankje op de Nieuwmarkt zitten. Daar stond lang de antiautoritaire school waar ik ooit op zat. Gesloopt bij de aanleg van de metro. Ik ben van plan een documentaireboek te maken over die school en de kinderen die er opzaten. De centrale vraag: in hoeverre die knotsgekke tijd én dat antiautoritaire gedachtegoed hun levens heeft beïnvloed.”

Dat boek is voor de langere termijn. Eerder verschenen vooral muziekgerelateerde boeken, zoals Hay, de biografie van de zanger van Golden Earring, en Lipstick Sunset, een bundeling van popinterviews. De appel viel in die zin niet ver van de boom. Sander is de zoon van gerenommeerd journalist en radiomaker Jan Donkers en groeide op met muziek en letteren.

Solomet3 wordt als literair en lichtvoetig omschreven. ,,Misschien schop ik nu tegen wat schenen, maar het draait voor mij niet om het heilige gevoel van hits of successen scoren. Succes is voor mij een zaaltje met aandachtig publiek. Tweehonderd man is geweldig, maar met vijftig op een intieme plek ben ik ook blij. Het fijne aan kleinere zalen is de directere connectie met het publiek, inclusief de ontmoetingen na afloop met eigenzinnige types die er van alles van vinden. Heerlijk.”

Solomet3: 14 maart (20.15 uur) in De Kring, Roosendaal.

Bron: Willem Jongeneelen - BN DeStem 05-03-25