'We leven toch met elkaar samen zo. We klonteren maar wat aan.'
Sjoerd Joosen en Jeroen de Jager maken absurdistisch cabaret, maar dan wel van het toegankelijke soort. Als in: de hele zaal moet lachen. En soms even nadenken. En dan weer heel hard lachen. Hun nieuwe voorstelling heet ‘Aanklonteren’ en is geregisseerd door Emiel de Jong (van Schudden). De Jager: “Toen ik voor het eerst Schudden zag, toen dacht ik, zo kan het dus ook.”
Hoe zijn jullie samen gaan werken?
Joosen: “Van 2006 tot 2010 speelden we samen bij theatergroep Max Mini in Etten-Leur. Die groep maakte mooie theaterproducties, en het was voor ons een ontdekking dat we dezelfde humor hadden én dat Etten-Leur de enige plaatsnaam in Nederland met een streepje ertussen is.”
De Jager: “Tijdens die jaren werden we vrienden. We hebben dezelfde absurde gedachtenkronkels en houden van cabaretiers als Schudden, Waardenberg en De Jong, Droog Brood. Toen wisten we al dat we ooit samen iets wilden maken.”
Hoe begon jullie carrière samen?
Joosen: “Rond ons 25e schreven we een eerste voorstelling, Quarter Life (crisis), vooral voor familie en vrienden. Dat publiek reageerde enthousiast, maar ze zijn natuurlijk wel partijdig. Toch werd er zó hard gelachen dat we het idee kregen dat het echt leuk was.”
De Jager: “Daarom hebben we ons ingeschreven voor het Leids Cabaret Festival. Tot onze verbazing kwamen we meteen in de finale en konden we touren door Nederland in 60 theaters. Dat gaf ons niet alleen een podium, maar ook bevestiging dat we bestaansrecht hadden als duo.”
Wat voor cabaretstijl hebben jullie?
Joosen: “We maken fysiek absurdistisch cabaret, waarbij we licht, geluid, decor en ons lichaam inzetten om scènes te bouwen. In ‘Aanklonteren’ creëren we telkens een nieuwe ‘wereld’ met hetzelfde decor, door bijvoorbeeld brievenbussen ineens iets totaal anders te laten voorstellen.”
De Jager: “We spelen graag met het absurdistische, maar met een toegankelijk randje. Mensen zeggen vaak na afloop: ‘Hoe komen jullie er in vredesnaam op?’ Onze stijl is fysiek cabaret met absurde, visuele en muzikale elementen.”
Wat kun je vertellen over ‘Aanklonteren’?
Joosen: “Ons decor bestaat uit een lift en een blok met brievenbussen, als metafoor voor een flat met allerlei bewoners en verhalen. We verkennen wat er allemaal kan gebeuren in zo’n flat: buren die langskomen, dieren die er wonen, een glazenwasser die komt innen… elke scène heeft een nieuwe insteek.”
De Jager: “Het uitgangspunt is de complexiteit van het samenleven: verschillende mensen, ideeën en achtergronden die samen ‘aanklonteren’. We hebben geen grote boodschap, maar laten zien dat al die verschillende mensen en interesses soms ingewikkeld zijn en vaak erg grappig.”
Wat heeft regisseur Emiel de Jong toegevoegd?
Joosen: “Emiel, bekend van het duo Schudden, was meteen vanaf het begin bij het proces betrokken. Hij bracht iedere scène verder, door kleine dingen toe te voegen die het absurdere nog verder versterken. Voor ons was het een cadeau om van dichtbij te zien hoe hij denkt en werkt.”
De Jager: “Hij was soms best kritisch. Sommige dingen vond hij te plat of te direct voor het publiek. Dan zeggen wij, ‘Nou, wij zijn Rundfunk gewend,’ die zijn nog tien keer grover. Soms bonden we in, maar we blijven wel scherp. Emiel hielp ons echt om scènes net wat beter en absurder te maken.”
Hoe reageert het publiek op jullie stijl?
Joosen: “We willen dat ons cabaret toegankelijk blijft. Bij een blinde voorstelling in Stadskanaal, waar mensen niet wisten dat het cabaret was, kregen we een enthousiaste reactie. Dat was voor ons een bevestiging dat we iets gemaakt hebben dat ook buiten de standaard cabaretpodia aanslaat.”
Joosen en de Jager zijn donderdag 6 februari te zien in De Kring Roosendaal.
